Le murçon est une excellente saucisse à cuire au goût anisé qu'il tient de l'addition d'herbes telles que l'aneth et le carvi. Ce sont les immigrés polonais installés sur le plateau Matheysin (La Mure) qui conféctionnaient le "murçon" et l'ont rendu populaire.
L'aneth est très commune dans la campagne polonaise et son emploi dans la cuisine frôle la surabondance. Pas de cornichons, champignons marinés ni harengs sans l'aneth que les cuisinières rajoutent aux sauces, soupes, légumes (aux choux !). L'aneth parfume les farces en charcuterie et les petits gateaux. Mais l'aneth polonaise (koperek) n'a pas de goût anisé très prononcé !
Le goût anisé c'est le goût du carvi (cumin, anis de Vosges), plante très frèquente à la campagne en France mais pas en Pologne.
Toutefois les deux plantes se ressemblent beaucoup et c'est probablement à cause de la confusion entre ces deux plantes – employées par les immigrés polonais dans leur cuisine, tantôt simultanément tantôt l'une à la place de l'autre – que nous devons l'invention de ce met, populaire dans les environs de Grenoble.
Murçon to znakomita kiełbasa do gotowania o lekkim anyżkowym smaku otrzymanym z dodania takich ziół jak koperek i kminek. Wymyślili i spopularyzowali ją imigranci polscy osiedleni na płaskowyżu wokół miasta La Mure (stąd nazwa "murçon").
Koperek, roślina pospolita w Polsce, jest bardzo popularny i wręcz nadużywany w polskiej kuchni. Nie ma bez niego ogórków kiszonych, grzybków marynowanych ani śledzika; kucharki wrzucają go do zup, sosów, a nawet jarzyn (np. kapusta). Dodaje smaku i zapachu farszom, wędlinie i ciasteczkom. Ale koperek polski nie ma ostrego smaku anyżku.
Taki smak ma "carvi" (kminek, anyżek z Wogezów), roślina bardzo popularna we Francji (dużo popularniejsza od koperku). Smak anyżkowy towarzyszy licznym roślinom używanym w kuchni francuskiej: cuminum cyminum (kminek), fœniculum vulgare (koper włoski), pimpinella anisum (biedrzeniec anyż)…
Koperek i kminek to rośliny bardzo do siebie podobne. Prawdopodobnie zamianie jednej rośliny na drugą i jednoczesnemu używaniu obu przypraw w kuchni polskiej emigracji należy szukać źródeł smaku tej popularnej wokół Grenoble potrawy.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire